Daniel weet bijna net zo goed als ik dat ik niets weet van fotografie, niets van videografie. Toegegeven, ik ben net zo platonisch als ieder ander: de zon, het zichtbare, het theoretische zijn mij niet geheel vreemd (ook al ben ik terughoudend). En dan is er de –graphic!

“Activist op zijn eigen manier, en het is er allemaal. Het werk dat we hebben gezien in de 100 Titres Gallerij, in de Abattoirs de Bomel, op veel plaatsen in Doornik en elders, maakt ons "stilletjes" wakker.

Leidt ons ertoe onze ogen en oren te openen voor wat er in onze stad, ons land, onze wereld gebeurt. Wat willen we misschien niet zien of weten? Maar moet ... Het is de manier die uniek is, namelijk Daniels locus, de plaats waar hij spreekt, maar ook zijn onderwerp, zijn vraag, zijn thema.

Omdat zijn toewijding, als het constant is, beslist, geen kwestie is van berichten of bevelen, en zijn voorstellen uitnodigen tot een open lezing: niet zeker voor alles openstaan. De vaagheid ervan is niet kenmerkend voor deze berners die we maar al te goed kennen, de verschuivingen tussen beelden, tussen teksten en beelden zijn geen tegenstrijdigheden, maar helpen onze blik, ons luisteren, ons denken in beweging te zetten. Humor, ironie, Nougé, de Daily Bul, een poëzie zonder iets plechtigs en "diepzinnigs". Wat wijsheid: Zoals een andere Daniël (Harms) schrijft: alle wijsheid is goed als iemand het begrijpt. Onbegrepen wijsheid dreigt af te stoffen. Geen stof hier! Kijk eens, en het goede.

Philippe Hunt: over het werk van Daniel Locus - uittreksel - 2021